Η υπονόμευση των ικανών μπορεί να εξυπηρετεί τα απολυταρχικά καθεστώτα... αλλά σκοπός μιας δημοκρατίας είναι η ευημερία του συνόλου!
Διασώζεται έως σήμερα, χάρις στο έργο του Ηροδότου [«Ηροδότου Ιστορίαι» 5.92ζ.1, 2, 3 -5.92ζ.2 - 5.92η.1], τούτη η ιστορία.
Ο Περίανδρος, ο τύραννος της Κορίνθου, έστειλε κάποτε έναν έμπιστό του στον Θρασύβουλο, τον τύραννο της Μιλήτου, για να λάβει συμβουλές, σχετικά με το πώς θα κρατούσε για πάντα την εξουσία. Γιατί -εδώ που τα λέμε- η εξουσία ήταν το μόνο που τον ενδιέφερε! Ήθελε να είναι άρχοντας του τόπου του και καρφί δεν του καιγόταν για το αν είναι ικανός και χρήσιμος για τους υπηκόους του!
Ο Θρασύβουλος, λοιπόν, οδήγησε τον απεσταλμένο του Περιάνδρου σε ένα χωράφι με σπαρτά. Καθώς οι δυο άντρες περιδιάβαιναν ανάμεσα στα μεστωμένα στάχυα, ο Θρασύβουλος παρέμενε εντελώς σιωπηλός και το μόνο που έκανε ήταν να κόβει, να τσακίζει και να πετάει καταγής όποιο από τα στάχυα έβλεπε να ξεχωρίζει από τα άλλα και να είναι πιο εύρωστο…
Μ’ αυτόν τον τρόπο, κατέληξε να ρημάξει τα πιο δυνατά και παραγωγικά στάχυα του χωραφιού… Στη συνέχεια, επέστρεψε με τον έμπιστο του Περιάνδρου στο παλάτι, πάντα χωρίς να βγάζει λέξη από το στόμα του, κι από κει τον έστειλε πίσω στην Κόρινθο…
Όταν γύρισε στην Κόρινθο ο απεσταλμένος του Περιάνδρου, τον βρήκε και του περιέγραψε όλα τα γεγονότα, επισημαίνοντας πως καμία πολιτική συμβουλή δεν του έδωσε ο Θρασύβουλος.
Ο Περίανδρος, ωστόσο, κατάλαβε πάραυτα ποια συμβουλή ήθελε να του μεταφέρει ο Θρασύβουλος, μέσω της ενέργειάς του να καταστρέφει τα πιο παραγωγικά στάχυα του χωραφιού... Ότι οι άξιοι πρέπει να αποδυναμώνονται για να μην αποκτήσουν ποτέ τη δύναμη να αναδειχθούν σε αληθινούς καθοδηγητές και ταγούς των πολιτών, που θα αμφισβητήσουν την απόλυτη εξουσία του άρχοντα!
Και ναι μεν η υπονόμευση των ικανών μπορεί να εξυπηρετεί τα απολυταρχικά καθεστώτα, στα οποία η αξιολόγηση ικανοτήτων και προσόντων ΔΕΝ αποτελεί το ζητούμενο, αλλά, αντιθέτως, ο πολιτικός «εξοστρακισμός» των πνευματικά καλλιεργημένων εξυπηρετεί την τυφλή, άλογη και ορμέμφυτη πίστη στους κρατούντες, ώστε, κατ’ αυτόν τον τρόπο να διαιωνίζεται η εξουσία τους, τι γίνεται, όμως, με τις σύγχρονες δημοκρατίες; Είναι συμβατή με το δημοκρατικό πολίτευμα και την ιδιότητα του ελεύθερου πολίτη η τακτική του Θρασύβουλου;
Προφανώς όχι κι ας εξηγήσουμε γιατί.
Σκοπός μιας δημοκρατίας είναι η ευδαιμονία και η ευημερία του συνόλου των πολιτών και όχι μόνον αυτών που κατέχουν την εξουσία και των «αυλικών» τους!
Ποιοι, όμως, είναι σε θέση να εργαστούν αποτελεσματικά και να επιτύχουν την παραγωγή έργου, το οποίο θα βελτιώσει τις ζωές των πολιτών και θα συμβάλει στην επίτευξη της συνολικής ευμάρειας και ανάπτυξης μιας πολιτείας, αν όχι οι πλέον ικανοί άνθρωποι, που διαθέτουν πνευματική καλλιέργεια, εξειδικευμένη γνώση, κατάλληλη επαγγελματική πείρα, στοχευμένη και δομημένη σκέψη, ευρεία αντίληψη, αγχίνοια και ευστροφία, δυνατότητα για πολυπαραγοντικές και συνδυαστικές νοητικές διεργασίες;
Άλλωστε, αντικειμενική πραγματικότητα συνιστά το γεγονός ότι η απόκτηση ανώτατης μόρφωσης και παιδείας, που συνεπάγεται τη διαρκή εξάσκηση του νου και του πνεύματος, αλλά και η σώρευση κατάλληλης επαγγελματικής πείρας, εντείνουν, οξύνουν και μεγιστοποιούν τις ως άνω ιδιότητες και ικανότητες, ώστε, συνδυαζόμενες αρρήκτως με την επίδειξη ήθους, να αποτελούν τα εκ των ων ουκ άνευ χαρακτηριστικά, του, κατά το πρότυπο της πλατωνικής ιδανικής πολιτείας, πεφωτισμένου ηγήτορα όλων των πολιτών.
Αντιθέτως, όταν μια πολιτεία διοικείται από ανθρώπους χωρίς ικανότητες, οι οποίοι δεν έχουν καμία αυτογνωσία ως προς τις δυνατότητές τους, αλλά «κινητήριος δύναμή» τους είναι αποκλειστικώς και μόνον η άκρατη φιλοδοξία, η αποκόμιση προσωπικών οφελών και η άποψη ότι οι δημόσιες θέσεις είναι «αξιώματα» (και όχι θέσεις καθήκοντος), μέσω των οποίων οι ίδιοι και οι «αυλικοί» τους μπορούν να κερδίσουν και όχι να υπηρετήσουν τον τόπο και το κοινωνικό σύνολο, τότε η πολιτεία αυτή μαραζώνει, βυθίζεται στην απραξία και τη μετριότητα και τελματώνει, υπό συνθήκες υπανάπτυξης, έλλειψης προόδου και υστέρησης.
Και για να προσαρμόσουμε όλα τα ανωτέρω και στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές της 8ης Οκτωβρίου, είναι εξοφθάλμως προφανές ότι η αποδυνάμωση και υπονόμευση των ικανών δεν πρέπει και δεν υπάρχουν περιθώρια να αποτελεί επιλογή των δημοτών, καθότι η κυριαρχία των μετρίων και όσων παρουσιάζουν σημαντικό έλλειμμα ικανοτήτων, υποσκάπτει και φαλκιδεύει το ζητούμενο της λειτουργίας του δήμου, που είναι, φυσικά, η επίτευξη της σε μέγιστο βαθμό ευημερίας και ευδαιμονίας των δημοτών!
Είναι πασιφανές ότι ένας δήμος που διοικείται από μέτριους θα είναι μέτριος, η μετριότητα, ωστόσο, αυτή θα είναι, δυστυχώς, απτή και θα επιβαρύνει την καθημερινότητα των δημοτών!
Συνεπώς, όσον αφορά τον Δήμο Καλαμάτας συγκεκριμένως και προκειμένου να συνεχίσει να πορεύεται με όρους δημοκρατίας και αξιοκρατίας και να μην εκφυλιστεί σε οχλοκρατία, φαυλοκρατία, δημαγωγία, οφείλουμε, ως δημότες Καλαμάτας, να ψηφίσουμε, όχι ως «Θρασύβουλοι», υπονομεύοντας, δηλαδή, με την ψήφο μας και αποδυναμώνοντας τους πιο ικανούς υποψηφίους, όπως ο τύραννος της Μιλήτου κατέστρεφε τα πιο εύρωστα στάχυα του.
Τουναντίον, είμαστε υποχρεωμένοι να ψηφίσουμε ως νοήμονες δημότες και να επιλέξουμε τον υποψήφιο εκείνο Δήμαρχο Καλαμάτας (και δημοτικούς συμβούλους) που συνδυάζει εξιδεικευμένη και βαθιά γνώση, πνευματική καλλιέργεια, κατάλληλη πείρα και ήθος! Γιατί δίνοντάς του δύναμη με την ψήφο μας, δίνουμε δύναμη στον τόπο μας και όλους τους δημότες (και όχι μοναχά στους εαυτούς τους, όπως συνηθίζουν να κάνουν οι «Θρασύβουλοι»)!
Κι αυτός ο υποψήφιος Δήμαρχος Καλαμάτας είναι ο κύριος Βασίλης Τζαμουράνης!
Γιατί είναι ένας άνθρωπος σεμνός, μετριοπαθής, με σεβασμό προς όλους, που αρνείται κατηγορηματικά να μοιράσει αναληθείς υποσχέσεις, που μιλά τη γλώσσα της αλήθειας, ενώ, συνάμα, διαθέτει επιστημονική και εξιδεικευμένη γνώση, ως Πολιτικός Μηχανικός του ΕΜΠ, και έχει σωρεύσει πείρα δεκαετιών, αναφορικά με τις τεχνικές και διοικητικές ανάγκες του δήμου Καλαμάτας, καθότι έχει διατελέσει Διευθυντής Τεχνικών Υπηρεσιών του δήμου Καλαμάτας και έχει διαχειριστεί, ως μελετητής και επιβλέπων Πολιτικός Μηχανικός, τα περισσότερα από τα εμβληματικά έργα του δήμου μας, αλλά και Αναπληρωτής Διευθυντής του Δήμου.
Κι όταν θα προσέλθουμε στην κάλπη στις 8 του Οκτώβρη, ας έχουμε στον νου μας τα λόγια του σπουδαίου λογοτέχνη μας Άγγελου Τερζάκη:
«Μεγάλος λόγος η πνευματική καλλιέργεια. Μεγάλος όσο και η Δημοκρατία»!
Παναγιώτα Ευαγ. Φλεβάρη-Μουργή
